Bu gruplar genellikle toplum içinde belirgin risk faktörlerine sahip oldukları için bağımlılıkla mücadelede özel dikkat gerektiren kırılgan gruplar olarak değerlendirilir. Bu nedenle, bağımlılıkla mücadele politikaları ve programları bu grupların özel ihtiyaçlarını dikkate almalı ve onlara uygun destek sağlamayı hedeflemelidir.

Gençler, beyin gelişiminin devam ettiği ergenlik döneminde bağımlılığa karşı daha hassas olabilirler. Ergenlik dönemi, risk alma davranışlarına yatkınlığı artırabilir ve bağımlılık gelişimi için bir zemin oluşturabilir. Gençler bu dönemde aynı zamanda eşitsizlik, aile sorunları, akademik baskı veya akran baskısı gibi faktörlere maruz kalabilirler. Genç yaşta maruz kalınan stres, baskı veya travma, genç bireyleri bağımlılık açısından daha kırılgan hale getirebilir.

Yoksulluk, işsizlik, evsizlik veya sosyal dışlanma gibi sosyo-ekonomik faktörlere maruz kalan bireyler, bağımlılık riski altında olabilirler. Ekonomik güçlükler, stres, travma ve zor yaşam koşulları, bağımlılığa yatkınlığı artırabilir. Ayrıca, düşük gelir seviyeleri bağımlılıkla mücadelede daha sınırlı kaynaklara erişim anlamına gelebilir. Bu da bağımlılıkla mücadelenin önündeki önemli bir engel olarak görülmektedir.

Zihinsel sağlık sorunları, bağımlılıkla mücadelede kırılganlık oluşturabilir. Depresyon, anksiyete bozukluğu, travma sonrası stres bozukluğu veya ruh sağlığı sorunları yaşayan bireyler, bağımlılık davranışlarına yönelme eğilimi gösterebilirler.

Hapishanede veya tutukevi gibi zor yaşam koşullarına maruz kalan bireyler, bağımlılık sorunlarına yatkın olabilirler. Cezaevi ortamı, stres, sosyal izolasyon, geçmiş travmalar ve erişilebilirlik gibi faktörler bağımlılığı teşvik edebilir. Aynı zamanda hapishane ve tutukevi gibi sosyal bağlantıların zayıf veya eksik olduğu ortamlarda bireyler bağımlılıkla mücadelede daha savunmasız hale gelebilirler.

Göçmenler ve mülteciler, yeni bir kültür ve topluma uyum sağlama sürecinde zorluklarla karşılaşabilirler. Uyum sorunları, dil bariyerleri, ayrımcılık, kayıp ve travma gibi faktörler, bağımlılığa duyarlılığı artırabilir.

Travmatik olaylara maruz kalmış bireyler de bağımlılık riski taşıyan bir grup olarak kabul edilebilir. Bu, travmanın neden olduğu duygusal zorluklarla başa çıkma amacıyla madde kullanımına yönelik bir eğilim gözlemlenebilir.